Μέσα σ' αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, τα πάντα φαίνονται κακά, πονηρά και υποκινούμενα. Είναι όμως έτσι; Αναντίρρητα ο λαός καλά κάνει και αντιλαμβάνεται την παγκοσμιοποίηση ως εχθρική πολιτική που επιβουλεύεται την πατρίδα του και τα....
συμφέροντα του, ορθά σκέφτεται και ορθά κινείτε εναντίον της.
Όμως μέσα στην λάσπη κρύβονται τα διαμάντια, και ένα απ' αυτά που ανακαλύψαμε μέσα στις υποκινούμενες κακουργίες της παγκοσμιοποίησης, είναι και το εξής: οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, οι εξουσιαστές είναι που καλλιεργούν το μίσος ανάμεσα τους. Και αυτό το μάθαμε τώρα, τον καιρό της παγκοσμιοποίησης. τον καιρό που ήρθε ξανά στο προσκήνιο η «πλατεία» αναρριχώμενη από τα αχανή και απρόσωπα στάδια, τα φοιτητικά κέντρα και τα διάφορα fun clubs της απόλυτης παρακμής.
Έτσι ξεπρόβαλλε η πλατεία, ως μικρή φλογίτσα που από πόθο βρυχάται απέναντι στην μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου που έχει για σημείο συνάντησης αχανή και γιγαντιαία κέντρα ψυχαγωγίας, πολιτισμικούς φράχτες δηλαδή, θύλακες που την ταΐζουν κονσερβοποιημένο γάλα, λεηλατώντας το πρόσωπο της κοινωνίας και σκοτώνοντας το παγκάκι της πλατείας και το πεζούλι της γειτονιάς.
Έτσι διαπιστώσαμε, ότι ο ισπανός που κατοικεί στην μεγαλούπολη της Μαδρίτης, έχει τα ίδια προβλήματα με τον Έλληνα, το ίδιο κι ο Γάλλος στο Παρίσι, το ίδιο κι ο Γερμανός στο Βερολίνο. Για την επιβίωση του μάχεται κι ο Γερμανός, όπως κι ο Έλληνας, για την επιβίωση του και τα δικαιώματα του, κι αν κάποτε οι παππούδες του πήραν τα όπλα και κινήθηκαν εναντίον των Ελλήνων, γνωρίζει πλέον την αδικία και το κακό που φέρνει ο πόλεμος, δεν θα πέσει ξανά στα γρανάζια της εξουσίας, γιατί πολύ απλά δεν έχει τίποτα να χωρίσει από τον Έλληνα.
Όσο κι αν θέλουν οι εξουσιαστές να καλλιεργήσουν το μίσος ανάμεσα στους λαούς, μέσα σ' αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου ο κάτοικος του Παρισιού μπορεί σε δυο ώρες να βρίσκεται στην Ακρόπολη και να πίνει καφέ δίπλα στον Παρθενώνα ή ο κάτοικος της Βαρκελώνης να ερευνά στην Φρανκφούρτη για τον Πλάτωνα στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, μηδέν εις το πηλίκο.
Οι λαοί θα μείνουν ενωμένοι, θα ανταλλάζουν ευχές και μηνύματα, το έργο του ενός θα αποτελεί έμπνευση για τον άλλον κι ο κάθε πολιτισμός πάντα θα επηρεάζεται φιλικά από τρίτους, ζυμώνοντας τα πνεύματα ανάμεσα στο νέο και στο παλιό. Άρα, το πρώτο καλό της παγκοσμιοποίησης, είναι το εξής: ο εθνικισμός που καλλιεργείται στην Ευρώπη απ' τους εξουσιαστές, δεν πετυχαίνει τίποτα! Πνίγεται στην αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης για ένα καλύτερο πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Όσοι ονειρεύονται στην Ευρώπη να αναβιώσουν φαινόμενα βίαιου εθνικισμού, τα οποία τα καλλιεργούν υπογείως (ή και φανερά), είτε με την φαλκίδευση των δικαιωμάτων ενός λαού εις το όνομα του αντιρατσισμού και της «αγάπης» προς τους μετανάστες, είτε με τα σκάνδαλα και την απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που κάνει την χούντα να φαντάζει δημοκρατικότερη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, πλανώνται και ξεγελούν τους εαυτούς τους.
Είναι τέτοια η αμεσότητα της επικοινωνίας των λαών της Ευρώπης, που καθιστά αδύνατον την σύγκρουση στο εσωτερικό της. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν τους ίδιους εχθρούς, και πλέον τους γνωρίζουν ως είναι! Για τα δικαιώματα τους θα αγωνιστούν, για τις διεφθαρμένες ηγεσίες τους και τις ορδές των βαρβάρων με την μαύρη εργασία. Ποτέ για τα χωράφια τους και το ψωμί τους! Ποτέ για ένα όραμα ενός τυράννου που τους έπιασε στα δίχτυα της ρητορικής του απάτης! Ποτέ!
Συνεπώς, μέσα απ' αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, προήλθε και ο διαρκής διάλογος ανάμεσα στους πολιτισμούς. Είναι γεγονός, οι πολιτισμικές συγκρούσεις ανήκουν στον παρελθόν, κι η διαλεκτική των πολιτισμών «παιδεύει» τους λαούς της Ευρώπης. Πλέον ο Γερμανός που αναζητά το πρότυπο της ιδανικής πολιτείας, συνδιαλέγεται μυστικά με την αρχαία Ελλάδα και τις παραδόσεις της, κάθε φορά που διαβάζει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Το ίδιο και ο Έλληνας που αναζητά να ξεφύγει απ' τους τρελούς ρυθμούς των πόλεων, εμπνέεται από τους κατοίκους του Bilbao κάθε φορά που επισκέπτεται την πρωτεύουσα των βάσκων και εντυπωσιάζεται από την λιτότητα στην ενδυμασία τους και την χαλαρότητα στους ρυθμούς της ζωής τους.
Το ίδιο και ο Γάλλος, αναζητώντας την απάντηση στην αστοχία του διαφωτισμού, μένει έκπληκτος από την γαλήνη και την αυταπάρνηση των μοναχών του Αγίου Όρους και δημιουργώντας θαυμάσια ντοκιμαντέρ, σιωπηλά βάζει την Γαλλική κοινωνία στο τραπέζι του διαλόγου για το αληθές και το άξιο. Το ίδιο και ο Ιταλός, προσπαθώντας να αποφύγει την κακή του μοίρα, ενεργά συμμετέχει στον κοινωνικό διάλογο της Ευρώπης, κάθε φορά που διαβάζει στις Ιταλικές εφημερίδες για την γενναία αντίσταση του κινήματος της Πλατείας Συντάγματος, αποκτά εμπειρία και ψάχνει νέους τρόπους αντίδρασης απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους.
Έτσι, μ' αυτές τις κοινωνικές ζυμώσεις και το έτερο κοίταγμα στα πράγματα από την οπτική ενός άλλου πολιτισμού, οι λαοί της Ευρώπης είναι έτοιμοι να καθορίσουν τις εξελίξεις, να παρουσιάσουν ολοκληρωμένες προτάσεις κάθε φορά που η εξουσία μονοπωλιακά ή εκβιαστικά επιτίθεται στους πολίτες. Όπως η εκβιομηχάνιση αγροτικών πληθυσμών και η επιβολή της παγκοσμιοποίησης, έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ' αυτά που προσδοκούσαν οι Η.Π.Α, αναδεικνύοντας πρώτο νικητή την Κίνα, έτσι και την τεράστια πρόοδο στην τεχνολογία, οι λαοί της Ευρώπης θα την καρπωθούν και στο τέλος αυτοί θα βρίσκονται κερδισμένοι.
Όταν ο Ιταλός παίρνει το αεροπλάνο και σε μία ώρα πίνει καφέ στην Αθήνα, δεν θα πειστεί ποτέ για την αναγκαιότητα του πολέμου, δεν θα πάρει ποτέ τα όπλα για να εισβάλει στην Ελλάδα, διότι πολύ απλά το χώμα δίπλα από την Ακρόπολη, το θεωρεί και δικό του χώμα. το αισθάνεται ως μέρος του βίου και του πολιτισμού του, έχοντας τις ευχάριστες αναμνήσεις από τις επισκέψεις του να μαρτυρούν την αλήθεια της συμφιλίωσης. Τι θα κάνει όμως; Θα ξεσηκωθεί εναντίον των δικών του τύραννων, εκεί θα στρέψει την οργή του, στους μασκοφόρους της πολιτικής που τον εκβιάζουν. Και εκεί στρέφεται η παγκοσμιοποίηση, εναντίον των τυράννων! Εκεί δείχνει τα δόντια της και την δύναμη της, στο κεφάλαιο και στις αγορές.
Πλέον τα τεχνολογικά «θαύματα» δαγκώνουν τα χέρια που τα τάισαν. Οι ανταλλαγές πληροφοριών και οι κοινωνικοί διάλογοι, γίνονται στην βάση που θέτει ο λαός, όχι οι εξουσιαστές. Ο Πρώτος που θα επαναστατήσει, θα πάρει μαζί του όλους του λαούς της Ευρώπης.
Αν μετά την ελληνική επανάσταση του 1821 χρειάστηκαν λίγα χρόνια για να ανάψουν στην Ευρώπη δεκάδες επαναστάσεις, τώρα σ' αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, θα χρειαστούν κάτι λεπτά της ώρας. Και ίσως δούμε και το αντίστροφο (ίσως, λέω, δεν ξέρω), πρώτος να επαναστατεί ο Αμερικάνικος λαός. Αυτός πρώτος να ανάβει το φιτίλι και να συμπαρασύρει και τους λαούς της Ευρώπης.
Και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Τελικά, η παγκοσμιοποίηση, έκανε καλό; Όχι. Όμως μέσα στο γενικό κακό που έκανε, έφερε και μια θετική και μεγάλη αλλαγή: η τεχνολογία πέρασε στα χέρια του λαού. Το όνειρο των «εξουσιαστών» για παγκόσμια επιβολή των σχεδίων τους διαμέσου της τεχνολογίας, απέτυχε. Το υπερόπλο που λέγεται «κάμερα» στρέφεται εναντίον του δημιουργού του.
Πλέον, τα πλάνα που έκαναν τον γύρο της Ευρώπης και συκοφαντούσαν τους Έλληνες ως ρατσιστές ή βάρβαρους κάθε φορά που διαδήλωναν για τα εργατικά τους δικαιώματα ή διαμαρτύρονταν για τους μετανάστες, δεν μπορούν να πλανήσουν, η κάμερα πέρασε στα χέρια του λαού, και τα πλάνα από το Σύνταγμα ή την Ομόνοια, δεν στρέφουν εναντίον μας τους Ισλανδούς ή τους Ισπανούς, αλλά τους εμπνέουν να εξεγερθούν, τους κάνουν συμμάχους μας και συναγωνιστές μας. Επομένως, μέσα σ' αυτό το παγκοσμιοποιημένο εργατικό περιβάλλον, αν οι Ισλανδοί πετύχουν την νίκη εναντίον του κεφαλαίου, θα είναι νίκη και των Ελλήνων, και γενικότερα, νίκη όλων των λαών της Ευρώπης που ασφυκτιούν κάτω από την τυραννία των πολυεθνικών.
Ο εχθρός είναι ο ίδιος για όλους, και όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα τον πολεμήσουν μαζί. Πλέον, ο γερμανός ή ο έλληνας που χάνει την δουλειά του, γνωρίζει ότι δεν φταίει ο εργαζόμενος που τον αντικαθιστά (να δουλέψουν θέλουν όλοι), αλλά το κεφάλαιο και οι άρχοντες των λαών που κατάντησαν μαριονέτες των πολυεθνικών.
Στην αντίσταση κατά του κεφαλαίου θα ζητήσει την λύση, όχι στον βίαιο εθνικισμό. Και επειδή οι παμπόνηροι κοσμοκράτορες το βλέπουν αυτό, προσπαθούν με μανία να φορέσουν σε όποιον μπορούν, την ταμπέλα του ρατσιστή, μήπως και μ' αυτόν τον τρόπο ανάψει μία σπίθα ακραίου εθνικισμού που θα οδηγήσει τους λαούς σε βίαιες συγκρούσεις.
Μάταια όμως, από την στιγμή που η τεχνολογία πέρασε στα χέρια του λαού κι η χρήση της «κάμερας» μπήκε στην καθημερινότητα του, οι λαοί δεν θα συγκρουστούν, ενωμένοι ως είναι, θα κινηθούν εναντίον των πραγματικών εχθρών. Οι φανταστικοί εχθροί που έφτιαχναν τα στημένα ρεπορτάζ και τα πληρωμένα άρθρα, τέλειωσαν, μπήκαν στα συρτάρια των τυράννων, δεν έχουν πέραση πια.
Από την ώρα που οι απλοί πολίτες διακινούν ελεύθερα το φωτογραφικό τους υλικό και αποθανατίζουν τις εικόνες διαμέσου της τεχνολογίας, ο κόσμος θ' αλλάξει προς το καλύτερο. Και όταν λέμε ότι ο κόσμος θ' αλλάξει, εννοούμε ότι οι λαοί θα επιστρέψουν στον σχηματισμό εθνοτήτων, αρνούμενοι να συμμετέχουν στην παγκοσμιότητα των κοινωνιών, θα εισέλθουν ξανά στην οικουμενική λογική διά της εθνικής τους ταυτότητας.
Συνεπώς, το σημείο συνάντησης των πολιτισμών, θα γίνει με όρους εθνικούς όχι με όρους κρατικούς. Αυτό μαρτυρούν τα γεγονότα στα αστικά κέντρα της Ευρώπης, που αποφορτίζονται από τις κρατικές ιδεολογίες και σιγά σιγά στρέφονται στις εθνικές παραδόσεις. Διότι ο πολιτισμός των «κόκκινων κουμπιών» και των «ηλεκτρονικών θεαμάτων» επαναστατεί ενάντια στην ίδια του την ταυτότητα, δηλαδή στο κράτος που τον γέννησε ως δημιουργό της παγκοσμιοποίησης.
Το «κόκκινο κουμπί», στρέφεται εναντίον των «πολύχρωμων ιδεολογιών» που το υιοθέτησαν, διότι ο δημιουργός του περιεχόμενου που προβάλλει, δεν είναι πλέον μόνο ο εξουσιαστής, είναι και ο πολίτης, ο απλός πολίτης που άρπαξε από τους εξουσιαστές το δώρο της «κάμερας» στο κινητό του τηλέφωνο, και με μεγάλη χαρά παίζει κι αυτός μπάλα στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Ωραίο δώρο έκαναν στον λαό οι χαρτογιακάδες των πολυεθνικών, πολύ ωραίο δώρο, καθαρό χρυσάφι! Στο όνομα της επικοινωνίας των παγκόσμιων πολιτών, πρόσθεσαν την κάμερα στο τηλέφωνο, κι έτσι πλανήθηκαν για ακόμη μία φορά, η κάμερα δεν δείχνει μόνο τα πρόσωπα των πολιτών, δείχνει και καταγράφει και τα πρόσωπα των εξουσιαστών, και τα πλάνα κάνουνε το γύρω του κόσμου αποκαλύπτοντας το σάπιο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι σκέφτηκαν οι τύραννοι του αιώνα τούτου, «παγκοσμιοποίηση χωρίς παγκόσμια εικόνα στην επικοινωνία, δεν γίνεται, θέλουμε εικόνα ζωντανή και κρυστάλλινη, για να πεισθεί ο πολίτης ότι ζει σ' ένα παγκόσμιο χωριό, έχοντας την ψευδαίσθηση της άμεσης επαφής που του δίνει η απόσταση των εκατοστών απ' την οθόνη, κι ας βρίσκεται το πρόσωπο με το οποίο συνομιλεί, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά». Έτσι σκέφτηκαν κι έδωσαν στον λαό την δυνατότητα να θέτει αυτός τους όρους στην ενημέρωση. Πλέον ο λαός καταγράφει και τα Μ.Μ.Ε, ακολουθούν. Διότι αν δεν ακολουθήσουν, θα κλείσουν.
Ποιος μπορούσε στον παρελθόν να σκεφτεί ότι τα μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων, θα παίζουν πλάνα εναντίον των κυβερνήσεων, τραβηγμένα από το χέρι του απλού πολίτη που διαδηλώνει; Κι όμως έγινε! Το είδαμε κι αυτό! Θέλετε παράδειγμα; Καλοκαίρι 2011 στην Ελλάδα. Τα δελτία ειδήσεων κάνουν την «υπέρβαση» και «αποπαπαγαλίζονται». Παίζουν τα πλάνα για να αποφύγουν τον χαρακτηρισμό της φασιστικής δημοσιογραφίας, όμως τα ματάκια τους βγάζουν, όλη η Ευρώπη είδε τα αίσχη της εξουσίας εναντίον των πολιτών που διαδήλωναν για το «μεσοπρόθεσμο».
Και που ν' απελευθερωθούν η μουσική και το βιβλίο! Να σπάσουν τα καρτέλ των εκδόσεων και τα μονοπώλια των δισκογραφικών! Η έκδοση να περάσει στα χέρια του λαού κι ο λαός να θέτει την ποιότητα της μουσικής του. Θα γίνει το πάρτι της εθνότητας κι ο χορός της παγκοσμιοποίησης θα πάει στο Ζάλογγο να διδαχτεί μαθήματα ηρωισμού και αυταπάρνησης. Η μονοτροπία στα μουσικά ακούσματα και στην καλλιέργεια του πνεύματος, θα καταποντιστεί μέσα στα νέα κύματα της προσωπικής ελευθερίας των τεχνών και των γραμμάτων.
Το πρόσωπο του καθενός μας θα αναδυθεί από το «απρόσωπο» προσωπείο του ξένου εαυτού μας. Οι μουσικές και τα όργανα των λαών, θα απελευθερωθούν από την παγκόσμια ορχήστρα των αμερικανών ανάρχομουσικάντηδων, κι οι ήχοι μαζί με της μελωδίες, θα φανερώνουν εθνότητα, έθνος δηλαδή όπου ο επισκέπτης από κάποια μακρινή περιοχή αναγνωρίζει την ιδιοπροσωπία του πολιτισμού, στις νότες και στο έτερο τρόπο της μουσικής ψηλάφησης των πραγμάτων.
Το ίδιο κι η καλλιέργεια του πνεύματος, θα φύγει από την μηχανιστική μεταδοτικότητα του «παπαγάλου» και θα βγάλει ανθούς, ανθρώπους δηλαδή που σκέφτονται ως άνθρωποι, δρουν ως άνθρωποι, ερωτεύονται σαν άνθρωποι. και όχι σαν καλοκουρδισμένα ρομπότ του παγκόσμιου ιστού των χαρτογιακάδων.
Ιδού, λοιπόν, η καλή πτυχή της παγκοσμιοποίησης, όχι σαν εφεύρημα των διανοουμένων της χώρας, αλλά σαν πραγματικό γεγονός που οι απλοί πολίτες στην Ελλάδα μαζί με την διανόηση του τόπου, έβαλαν την βάση για μία νέα πολυτροπία στην χρήση της τεχνολογίας, αποδεσμεύοντας την, από την μονοτροπία του παγκόσμιου τρόπου σκέψης.
Το αίμα στις φλέβες της παγκοσμιοποίησης, είναι η ομότροπη χρήση της τεχνολογίας απ' όλους του λαούς κι απορρόφηση την ανθρώπινης σκέψης απ' την εξέλιξη των μηχανών, όμως όταν οι λαοί μάθουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία σύμφωνα με τις ανάγκες τους, τα πράγματα θ' αλλάξουν ριζικά. Όπως από τα υλικά αγαθά παίρνουμε μόνο τα χρήσιμα συστατικά για την κάλυψη των αναγκών μας και τ' άλλα τα πετάμε, έτσι πρέπει να κάνουμε και με τα τεχνολογικά μέσα, να τα χρησιμοποιούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
Όταν γίνει αυτό, και ο απλός πολίτης βλέπει το ποδόσφαιρο στην τηλεόραση αλλά στο ημίχρονο κλείνει την τηλεόραση και δεν βλέπει διαφημίσεις ή ο συνταξιούχος παίρνει όλα τα λεφτά του από το Α.Τ.Μ σε μία και μόνο ανάληψη, τότε τα πράγματα για την παγκόσμια τάξη που προωθεί την αταξία, θα είναι πολύ δύσκολα! Αντί για τον βίαιο εθνικισμό και τον καταναλωτισμό μαζί με την δουλεία που γεννά ο άκρατος δανεισμός, θα αναδυθεί η αγάπη για το έθνος και την εργασία. Οι λαοί θα επαναστατήσουν με συγκεκριμένους στόχους και το κεφάλαιο που προωθεί την σκοτεινή παγκοσμιοποίηση, θα νικηθεί μέσα από τα όπλα του.
Διότι η διάκριση στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τα τεχνολογικά επιτεύγματα της δύσης, θα γεννήσει έναν νέο τρόπο σκέψης που θα σπάσει τον παγκόσμιο μιμητισμό που επιβάλλουν οι τύραννοι των κρατών, και θα φέρει την αλλαγή στην καθημερινότητα μας και στον χώρο της εργασίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου